Het boek dat mij de voorbije 2 jaar het meest aansprak was ongetwijfeld 13 reasons why van Jay Asher. Ik vond het verhaal heel emotioneel en meeslepend geschreven. De gevoelens van het hoofdpersonage, Hannah, waren prachtig omschreven. Bepaalde zinnen in het boek waren zo diepzinnig en intrigeerde mij dan ook enorm. Een voorbeeld: “Hij vond dat puberverliefdheid weinig betekent. Maar klopt dat wel? Voor mij betekende het juist heel veel.” Deze zin laat mij stilstaan bij het feit dat de waarden van elke mens verschillend zijn de ene hecht meer belang aan liefde, passie terwijl de andere eerder aan genot, plezier. Ook is dit afhankelijk van de leeftijd.
Daarnaast is het boek van Alice Fokkelman, “Ik ken je nog” een zeer aangenaam boek. Het is een psychologische thriller dat je zelfs na het lezen van het boek nog met vragen laat zitten. De vraag die door mijn hoofd bleef dwalen was: ‘Wie is het slachtoffer en wie is de dader?’ Deze vraag word normaal naar het einde van het boek duidelijk, maar Alice Fokkelman slaagde erin het in dit boek mysterieus te laten. Een man plag zelfmoord dus je zou kunnen beweren dat hij het slachtoffer was, maar op het einde van het verhaal word duidelijk dat het meisje dat hij steeds pestte hem daar aanleiding tot gaf. Wie is het slachtoffer? Beide zijn ze overtuigd van hun onschuld en beide hebben ze een ander zicht op de feiten wat het verhaal zo intrigerend maakt.
Deze voorbije 2 jaar heb ik jammer genoeg ook een boek gelezen dat mij minder beviel en dit was het boek van Guy Didelez, “Puur“. Ik ben er dan ook niet in geslaagd dit boek uit te lezen. Het verhaal is in standaardtaal geschreven, waardoor ik me al niet echt kon inleven in het verhaal. Verder was het jammer genoeg iets te langdradig waardoor ik de moed verloor om het verder uit te lezen.
Ik kan zeker en vast zeggen dat mijn leesvoorkeur geëvolueerd is. Vroeger was ik enorme grote fan van ‘dunne’, voorspelbare boeken met een aansprekende cover. De laatste jaren begon ik informatieve boeken steeds meer en meer te waarderen. Zo las ik het boek van Christian Jarrett en Joannah Ginsburg, “Psychologie“. Ook durfde ik mijn tanden te zetten in het boek van Ferdinand Von Schirach, “Straf“. Het laatste boek bestond zelf uit een zwarte cover zonder enige tekst. Ik ben geen enkele schrijver meer of minder gaan waarderen, omdat ik niet veel belang hecht aan schrijvers. Ik vergeet vaak de namen en kies boeken op basis van de inhoudstafel.
De leukste opdracht vind ik een boek lezen en aanduiden wat je aansprak (kernboek). Deze opdracht zorgt er altijd voor dat ik dieper ga nadenken over het boek en voor een moment volledig van de aarde verdwijn. Ik ben een persoon die graag filosofeert en hierdoor zal deze opdracht mij ook het meest aangesproken hebben.
De best gelukte opdracht is mijn Haiku vind ik. Hier heb ik dan ook lang aan gewerkt. Ik vind het heel leuk om creatief te werk te gaan en zelf eens een tekst te verzinnen in plaats van te lezen.
Literatuur lees ik nu met een heel ander beeld. Door de verplichting om boeken te lezen voor de portfolio’s heb ik elk genre ook wat beter leren kennen en dit zorgde ervoor dat ik enorm hield van waargebeurde verhalen. Dit is een genre dat ik nooit op eigen initiatief zou beginnen lezen. Ik lees deze boeken met heel veel interesse, omdat ik ook weet dat dit echt gebeurd is. Ik vind de gevoelens die bij dit genre komen kijken veel intenser, omdat het een waargebeurd verhaal is. Ook door het opzoeken van informatie kom je veel te weten over de auteurs en hun weg naar het schrijven van het boek. Dit is uiterst moeilijk en hierdoor heb ik ook meer respect gekregen voor de verhalen dat niet mijn genre zijn.
Ik vind lezen nu veel leuker ten opzichte van vorig jaar. Vorig jaar las ik boeken, omdat dit een verplichting was. Dit jaar heb ik zelf al enkele boeken op eigen initiatief gelezen, omdat het onderwerp mij zo interesseerde. Ook vind ik het wel ontspannend om eens te lezen. Vroeger keek ik veel liever films, terwijl ik nu in het zonnetje (soms) al eens liever een boek lees. Dit komt vooral doordat er meer fantasie te pas komt aan een boek en je de personage naar eigen beeld kunt vormen.
Mijn smaak in films/theater is nog niet echt veranderd. Ik hou zowat van elk genre hierin, zelfs animatiefilms spreken mij nog aan. Ik heb wel een lichte voorkeur voor romantische komedies. De voorspelbaarheid en het happy-end blijven mij aantrekken.
Op de competentiematrix van Theo Witte schat ik mijn leesniveau niveau 4 in. Ik wil heel graag de personages begrijpen en mij inleven in het verhaal. Wanneer het verhaal mij aanstaat, bijt ik mij soms wel eens vast in iets taaiere boeken. Ik vind het leuk wanneer het personage onvoorspelbaar is, zodat het verhaal toch nog enigszins ‘spannend’ is. Op die manier kan ik de gebeurtenissen interpreteren en proberen het verhaal te achterhalen.
Eunoia 