OPDRACHT 5: STRUCTUREEL-ANALYTISCH VERSLAG PAASVAKANTIEBOEK
Alice Fokkelman, Ik ken je nog
De titel verwijst naar de nieuwe buurman van Manon. De nieuwe buurman, Wessel, was de buurjongen uit haar kindertijd die haar pestte. Althans zo zag Manon dat,volgens Wessel waren het maatjes die af en toe eens kibbelde. Na velen jaren kwam hij als volwassen recht over Manon wonen en ze herkende hem nog steeds.
Het is een fictief boek. Manon, een uiterst gevoelig meisje, werd als kind vaak gepest door de buurjongen (Wessel) die door haar vader als kind aan huis beschouwd werd. Ze voelde zich hierdoor verwaarloosd en nam elke actie van Wessel veel te serieus. Wanneer ze volwassen was, had ze haar leven eindelijk op een rijtje en was ze verlost van haar minderwaardigheidcomplex. Ze kreeg een goede vriendin, Suzanne (Suus), waar ze erg gehecht aan raakte. Wanneer deze ging verhuizen naar een ander land en de nieuwe buurman Wessel bleek te zijn, liep alles fout. Wessel herinnerde haar aan haar kindertijd dat volgens haar een slechte periode was. Ze nam elke poging om het goed te maken van Wessel slecht op. Door deze overdreven reacties van Manon liep haar huwelijk ook niet al te best. Jasper, haar man, had volgens haar een affaire met de vrouw van Wessel (Sabine). Sabine, een erg lieve dame, probeert een vriendschap te sluiten met Manon die hier helemaal niet open voor staat. Door haar achterdochtigheid drijft ze haar man steeds meer in de armen van Sabine. Haar man, die in het verleden al eens een minnares heeft gehad, maar door de ‘plotse’ zwangerschap van Manon dit achter zich heeft gelaten en verhuisd is, uit steeds meer kritiek op Manon. Hun dochtertje, Lotte, is een erg vrolijk, zelfverzekerd meisje dat de ouders nog samenhoudt. Zij sluit een vriendschap met beide kinderen van Wessel. Hierdoor wordt zowel Manon als Jasper steeds meer geconfronteerd met Wessel en zijn vrouw. Jasper en Suzanne vinden dit beide een erg leuk stel en hierdoor wordt Manon steeds meer jaloers. Wessel heeft een diepe depressie door allerlei valse beschuldigen op het werk en familiedrama en zoekt hierdoor een uitvlucht in drank en drugs. Op het einde kan hij dit niet meer aan en maakt hij een einde aan zijn leven. Manon komt steeds meer te weten over haar jeugd met Wessel en ontdekt dat Wessel gewoon een jongen was met thuisproblemen en door die rede af en toe onaardig was. Ook waren bepaalde herinneringen waarin Wessel haar pestte anders dan de realiteit. Hierdoor zit ze dan met een enorm schuldgevoel, maar op het einde is er een plottwist en komen we ook te weten dat de gekwetste Manon ook voor een groot deel schuld had aan Wessels dood.
In dit verhaal hebben we te maken met een ab ovo. Eerst maken we kennis met Wessel en Manon. Het begint met een fragmentje uit het verleden wanneer ze kinderen waren om het verhaal beter te snappen. Het motorisch moment van het verhaal ligt in het begin. Suus, de beste vriendin van Manon, verhuist al snel naar een ander land en Manon ontdekt dat de nieuwe buurman een oude bekende is. De buurman, Wessel, was haar oude buurjongen die haar volgens haar steeds pestte.
We hebben te maken met een intern ondergangsverhaal, omdat je pas op het einde ontdekt hoe Manon echt in elkaar zit. Allereerst was ik ervan overtuigd dat Manon het slachtoffer was van Wessels pestgedrag, maar naar het einde toe vervaagde steeds de lijn tussen slachtoffer en schuldige. Ze hebben beiden hun fouten gemaakt. Manon wordt ook steeds gemener door de jaloezie naar het einde toe. Het verhaal is eerder een stream of consciousness. We krijgen de gedachten van Manon te lezen, waardoor je automatisch aan Manon haar kant staat, omdat je maar een kant van het verhaal hoort. Geleidelijk aan ontdekken we door andere personen hoe Wessel de realiteit ervaarde. Er wordt ook gebruik gemaakt van een legpuzzelstructuur. We krijgen steeds flashbacks naar het verleden te lezen wanneer Manon denkt aan haar kindertijd. Hierdoor komen we steeds meer te weten en op het einde hebben we het laatste puzzelstukje om het hele verhaal te begrijpen.
Er is ook een open einde. Ik zit nog met oneindig veel vragen. Het is onduidelijk wat nu de relatie tussen Sabine en Jasper is. Ook wat er nu met Manon gaat gebeuren. Gaat ze ten onder aan haar schuldgevoelens of waren haar gevoelens maar een act? Wie is er nu het slachtoffer; Manon of Wessel?
Het thema’s van het verhaal zijn jaloezie, liefde en onzekerheid. Er zijn motieven in het verhaal terug te vinden. Naar mijn gevoel was elke actie van Wessel naar Manon toe uit liefde. Als kind was hij diegene die haar pestte, maar zoals het spreekwoord luidt ‘Meisjes plagen is om liefde vragen’. Hij was er ook steeds voor Manon als kind las hij haar uren verhaaltjes voor wanneer Manon haar mama gestorven was. Ook wanneer Manon tijdens het zeilen in het water viel, was hij diegene die haar achterna sprong om haar te redden. Manon haar acties waren eer uit jaloezie. Wessel werd door haar vader behandelt als zijn eigen zoon en Manon vond het niet leuk om de aandacht van haar vader te delen. Hierdoor weende ze ook heel snel om medelijden van haar vader te krijgen. Ook het feit dat zij diegene was die de spacecake besteld had en de schuld op Wessel stak om Sabine tegen hem op te zetten. Of het feit dat hij de collega’s op zijn werk aangespoord heeft om klacht in te dienen. Dit allemaal omdat zij jaloers was.
We hebben hier te maken met een belevende ik-persoon. We lezen het verhaal uit het standpunt van Manon, waardoor je in het begin dezelfde gevoelens als Manon ervaart. Later in het verhaal wordt door derde de visie van Wessel op de feiten duidelijk gemaakt en begin je een eigen visie op de feiten te ontwikkelen.
De personages worden impliciet voorgesteld. Doorheen het verhaal merk je dat Manon niet het slachtoffer is zoals ze zichzelf altijd ziet. Ook is Wessel niet de brutale pestkop, maar een jongen die te weinig liefde kreeg thuis en hierdoor soms prikkelbaar was. We hebben wel te maken met round characters. Doorheen het verhaal versterkt de jaloezie van Manon alleen maar, waardoor ze steeds gemenere acties onderneemt. Wessel daarentegen wordt steeds meer depressief en hopelozer en ziet geen uitweg meer in het leven. De protagonist is Manon en de antagonist is Wessel. Het is niet duidelijk wie de goede en wie de slechte is. Beide hebben ze fouten gemaakt en beide interpreteren ze de gebeurtenissen anders.
Het is een chronologisch verhaal. Alle gebeurtenissen zijn in volgorde van de tijd, maar wel hebben we te maken met herinneringen van Manon. deze worden weergegeven als flashbacks. De vertelde tijd is veel groter dan de verteltijd. In het echt gaat het verhaal over het hele leven, terwijl ik dit in enkele uurtjes uitgelezen heb. We hebben te maken met een versnelling.
Het verhaal speelt zich af in een kleine, gezellige buurt waar iedereen zijn buren kent. Er zijn dan ook vele buurtfeesten. Wessel komt van de grote stad (Amsterdam) naar deze gezellige kleine buurt wonen, terwijl suus juist verhuist naar een grote stad. Deze kleine, gezellig buurt is strategisch gekozen, omdat ze hierdoor elkaar heel vaak voor de voeten lopen en er meer spanning opgebouwd kan worden.
de schrijver maakt gebruik van spreektaal. Zo maakt zij gebruik van aanhalingstekens om echte conversaties in te bouwen. Deze conversaties zijn dan ook eerder informeel. Ze maakt gebruik van tussentaal. Er waren weinig moeilijke woorden. Aan de hand van de context begreep ik elk woord uiterst goed. Ook maakt ze eerder gebruik van korte zinnen, omdat het anders moeilijker wordt om de conversaties te volgen. Ze beschikt over een iets mindere gevarieerde zinsbouw. Zo gebruikt ze de neutrale woorden als gaan en gaat ze minder variëren.
Het verhaal is wel heel emotioneel geschreven. Ik heb met beide karakters, zowel Manon als Wessel, medelijden gehad. Beide hadden ze een andere kijk op de feiten en vanuit hun standpunt snapte ik de visie volledig.
We hebben te maken met een psychologische thriller. Zo gaat word er veel gebruik gemaakt van manipulatie. Zo vindt Manon dat Wessel haar vader manipuleerde, omdat hij elke gebeurtenis naar zijn hand draaide. Terwijl Manon ook Sabine probeert te manipuleren. ze probeert sabine te laten denken dat de spacecake van Wessel was, die af en toe wel eens drugs gebruikt, terwijl ze deze zelf gekocht had. Hierdoor wordt de relatie tussen Sabine en Wessel ook meer troebel. Het plot was ook uiterst spannend. Zo kwamen we te weten dat Manon nooit zo heilig was als ze zich voordeed en dat ze niet steeds het slachtoffer was. Ook Wessel was een slachtoffer. Mentaal wordt Manon ook helemaal zot. Ze kan de ware intenties van Wessel niet inschatten en voelt zich steeds tekort gedaan. Ze ziet zichzelf ook constant als het slachtoffer, terwijl dit niet altijd zo is. Het boek sluit volledig aan bij de kenmerken van een psychologische thriller.
Eunoia 