Eunoia

Echte kunst ontkentent een storm in je hoofd.

Mooiste man: Leonardo DiCaprio

Mooiste vrouw: Madelaine Petsch

 

 

 

Bavo Dhooge, Zonestad: Schone Schijn

 

Verklaring titel

De titel beschrijft de familie waar de politieagenten onderzoek naar doen, het is de hoofdgedachte. Op het eerste zicht lijkt het een gezellige, samenhangende familie van hoge stand. Ze lijken van hoge stand door de vrouwen die hoepelvormige, lange jurken  met witte handschoenen dragen en de mannen die een zijden, ouderwets kostuum met lederen schoenen dragen. De familie bezit ook grote hectaren grond, bijna even groot als Brussel. Dit was uiteraard enkel schone schijn. Bij deze familie draaide alles om status. In werkelijkheid houden ze seksfeestjes, hebben ze enorme schulden en doen ze aan chantage.

Samenvatting inhoud

De adellijke familie gaat elke zondag jagen, maar deze keer vonden ze in hun privébos een lijk. De politie wordt er meteen bij betrokken. In eerste instantie leek het op een ongeluk bij de jacht, maar bij nader inzien werd al snel duidelijk dat dit geen ongeluk was. Twee politieagenten, Fien en Tom, gaan undercover om meer te weten te komen over deze familie. Toevallig was Fien bij deze familie vroeger jarenlang kind aan huis samen met Hans. Hans was een jeugdvriend die geobsedeerd was door haar en wanneer ze duidelijk had gemaakt dat ze geen interesse had, had hij zijn polsen opengesneden. In het ziekenhuis is hij nog gered. Fien infiltreert met Tom (als haar verloofde) in deze adellijke kringen. Haar vroegere vriendin Sandrine is zowat het spiegelbeeld van Fien geworden en ging trouwen met Hans. Het is een moeilijke zaak om op te lossen die nog moeilijker wordt wanneer het lijk geïdentificeerd werd als de vader van Hans. Hier kwam nog bij dat een week later een tweede lijk in het privébos werd gevonden op exact dezelfde plaats. Dit keer ging het om een prostitué die zwanger was. Hoe meer Fien en Tom zich in de familie verdiepen, hoe vreemder de situatie werd. De familie bleek ook seksfeestjes te organiseren met advocaten, schepenen en in ruil hiervoor lieten deze hun schulden verdwijnen. Wanneer ze de familie hiermee confronteerde, wist niemand van iets…

Fictie of non-fictie

Het verhaal bevat vele elementen die vrij tot zeer realistisch zijn. Toch wordt er vrij vaak gebruik gemaakt van ‘toeval’ om bepaalde gebeurtenissen te verklaren of als een verrassingselement. Ook zijn sommige gebeurtenissen overdreven. Hiermee zou ik zeggen dat het ook een vleugje fictie bevat.

Opbouw verhaal

Het verhaal begint met een proloog . Zo kom je te weten hoe Fien, hans en Sandrine beste vrienden waren en hoe hun relatie met elkaar was. Na het proloog spreek je van een post Rem, want het slachtoffer is al dood en het verhaal loopt verder. Op het einde wordt gebruik gemaakt van een flashback om deze dood te verklaren. Dit gebeurt eveneens bij de prostitué die vermoord was.

Je hebt ook te maken met een ondergangsverhaal op intern en extern vlak. De personages worden alsmaar slechter voorgesteld aangezien je hun ware aard en echte situatie te weten komt. De familie lijkt heel respectabel, vriendelijk,.. maar dit is enkel schone schijn (ontdek je verder in het verhaal). De vader heeft al reeds geprobeerd om zelfmoord te plegen, hij vernedert zijn jongste zoon voortdurend,.. Ook de dochter is jaloers op de mooie verschijning van Fien en wilt er kost wat kost ook zo uitzien om het hart van Hans volledig te veroveren. Ze manipuleren iedereen om er eigen voordeel uit te halen. Ook op materieel vlak gaat het als maar slechter. Wanneer de waarheid aan het licht komt, verliest de familie een groot gebied land. Ook de dochter gaat verhuizen naar een klein appartement met Hans omdat ze al de rijkdom en schone schijn beu zijn.

Je hebt te maken met een raamvertelling. Het verhaal handelt over een rijke familie die al het geluk van de wereld lijkt te hebben, maar in werkelijkheid grote problemen hebben. De hoofdgedachte is dat rijke mensen anders zijn dan jij en ik. Deze quote bevindt zich in het begin van het boek. Ik ben het hier volledig mee eens. Bij rijke mensen draait alles om status. Hiervoor zouden ze zelf mensen voor vermoorden.

De spanning wordt opgebouwd door informatie achter te houden. De lezer wilt weten wie de personen vermoord heeft. Op een bepaald moment is iedereen een verdachte. Hij bouwt ook veel open plekken in het verhaal in. Ook zijn er vaak scènes met slechts twee personen, waarbij een van de twee een mogelijke dader zou kunnen zijn. Vaak komen ze dan heel dicht bij elkaar wat zorgt voor extra spanning.

Bij dit verhaal hebben we te maken met een gesloten einde. Je kent duidelijk de daders en weet wat hun motieven zijn. Ook heeft hij zijn eigen mening meegedeeld over de motieven en je weet zelfs wat er gebeurt na de moorden.

Hoofdthema

Het hoofdthema is schone schijn. Alles in dit verhaal draait dan ook om status. De moorden worden gepleegd om hun schone schijn op te houden. Ook al hun schulden komen ondanks hun status. Ze willen zich rijker, respectabeler voordoen aan de buitenwereld dan ze zijn.

Analyse motieven

Er zijn in dit verhaal meerdere verhaalmotieven. Sandrine die haar uiterlijk hervormde naar het spiegelbeeld van Fien draait allemaal om jalousie. Dit kunnen we ook vergelijken met het feit dat ze met Fien vocht bij de stallen, omdat Fien met Hans aan het praten was. Sandrine werd altijd beschreven als het lelijke eendje. Ze had scheve tanden, haar kin stond te veel naar voor en haar ogen waren niet even groot. Hans zijn daden waren dan eerder uit liefde en verdriet. Hij sneed eerst in het verhaal zijn polsen open, omdat Fien niet verliefd was op hem. Later nam hij de schuld van zijn vader op zich omdat hij hem zo graag zag en hij vond dat hij hem vermoord had (mentaal) door weg te gaan en hem te laten opdraaien voor de kosten van zijn school. De vader handelde ook altijd uit liefde en wou op het einde van het verhaal zichzelf vermoorden, zodat zijn familie niet meer moest opdraaien voor zijn schulden. De tante Paat die logeerde op dat moment ook bij de familie en was de bazin van seksfeestjes. Zij handelde uit trots. Ze wou niet dat haar familie scheef werd aangekeken, omdat haar neefje een prostitué had zwanger gemaakt.

De abstracte motieven zijn vooral liefde, trots en verdriet. Uit deze drie motieven komt liefde het meest naar voor. Heel de familie handelt op hun vreemde, eigen manier uit liefde.

Verhaalperspectief

In dit verhaal heb je te maken met een meervoudig vertelperspectief. De verteller neemt de vorm van verschillende personages aan en zo kom je iedereen zijn standpunt te weten.

Analyse personages

De voorstelling van de personages is eerder impliciet. In de loop van het verhaal kun je de personages volledig zelf samenstelling. Ik wist wel al de karaktereigenschappen in grote lijnen, omdat ik de serie op voorhand al eens bekeken had. De personages hebben enkele karaktereigenschappen in grote lijnen, maar hun gedrag verandert in de loop van het verhaal. Zo beseft de dochter op het einde van het verhaal wel dat ze fout bezig was en wordt ze iets vriendelijker en meer medelevend.

Fien en Tom zijn in dit verhaal de protagonisten. Zij zijn de helden die het mysterie oplossen en de daders ontmaskeren. De familie kunnen we eerder beschouwen als de antagonisten. Zij verklappen niets van wat er tussen vier muren gebeurt en durven wel eens te liegen. De namen van de politieagenten verwijzen naar de namen die in de serie gebruikt werden.

Analyse tijd

Het verhaal is in grote lijnen geschreven in chronologische volgorde . Eerst krijg je een inkijk in de kindertijd, hierna zijn ze volwassen en gebeuren de evenementen in volgorde van de tijd. De kalendertijd en uurtijd is gerespecteerd. Er wordt wel gebruik gemaakt van flashbacks in de verhoorkamer om de moorden te verklaren. De verteltijd is veel korter dan de vertelde tijd. De vertelde tijd duurt maanden, want het onderzoek was niet meteen uitgeklaard natuurlijk. Ik heb het verhaal echter kunnen lezen in twee uurtjes. Je hebt hier dan ook vooral te maken met versnellingen, zo was de zwangerschap op een bepaald moment al twee maanden ver, terwijl ik slechts een halfuurtje aan het lezen was.

Analyse ruimte

Het verhaal speelt zich af in Antwerpen, meer bepaald Brasschaat. Het speelt zich af in adellijke kringen, maar ook bij het gewone volk. Hans is dan ook de zoon van een gewone cafébaas. Hierdoor is er vaak een verwisseling tussen enerzijds de adellijke kringen en anderzijds het gewone volk. De familie woont in een kasteel en bezit half Brasschaat hierdoor creëert men een rijkere sfeer. De moord van de prostitué gebeurt ook bij onweer, hiermee wilt men een enge, akelige sfeer scheppen.

Onderzoek stijl

De auteur maakt gebruik van spreektaal. Hij gebruikt jongerentaal zoals; flikken, fuck,.. en een redelijk eenvoudige zinsbouw. De schrijver maakt ook gebruik van veel adjectieven zodat je je alles duidelijk kunt voorstellen. Er wordt ook vaak bewust gebruik gemaakt van dialecten, neologismen zoals “vuilniskar”.

De zinsbouw is kort, maar duidelijk. Hij maakt vooral gebruik van letterlijke dingen die personen zeggen: een directe reden. Meestal gebruikt hij onderschikking, inversie en contrasten. Hij maakt zowel gebruik van passieve als uitroepende zinnen. Wel, vind ik het soms storend dat er veel herhalingen in voorkomen.

De auteur schrijft vooral emotioneel. Wanneer je het verhaal leest, speelt alles zich als een dialoog in je hoofd af. De gesprekken tussen Tom en Fien zijn vaak heel humoristisch, terwijl bij de adel vaak absurdistische zaken worden gezegd. Hij is op het einde eerder subjectief en deelt ook zijn eigen mening mee, terwijl hij in het begin vooral objectief is zodat je een eigen mening kunt vormen.

Verhaalvorm

Dit verhaal is een misdaadroman. Het oplossen van de vraag naar de dader van een moord door speurwerk van de politie staat centraal. Ze willen kost wat kost de dader ontmaskeren. Gedurende het speurwerk komt er veel spanning aan te pas.

De Digitalus

 

De Digitalus heeft twee afschuwelijke koppen en een lang slijmerig lichaam

aan de duivel is hij gehoorzaam

Zijn adem stinkt naar dood,

Zijn tanden zijn van lood

Eén beet en je bent er geweest

Beide koppen doden om ter meest

Er is geen off-knop aan hem

Je zit meteen klem

Hij heeft een gladde huid met op zijn kop antennen

Hiermee kan hij al zijn slachtoffers herkennen

Eenmaal gezien…

Is het nooit meer als voordien

Hij weet je overal te vinden

en komt je dan verslinden

Als je het nog wilt navertellen,

kan enkel de kerk je vrijstellen.

 

Adreus Petrus beschreef het monster reeds,

maar sindsdien had het al vele updates

Hij is nog sluwer dan toen

en wilt nog meer onkuise mensen iets aandoen

Hij sleurt je mee in het hellevuur

Wees dus heel je leven puur

Want voor ongelovigen is hij onoverwinnelijk

en die bereiken nooit het hemelrijk

 

https://flipagram.com/falkemaes#_=_

 

Tijdens een wandeling in het stad van Dendermonde kwamen we deze prachtwerken van Christina Guirlande tegen…

Deze slideshow vereist JavaScript.

---

Het thema “liefde” is op zich niets nieuws voor mij. Ik lees heel vaak romantische, dramatische boeken. Toch is dit boek een hele andere soort binnen het thema “liefde”. Vaak lees ik oppervlakkige, melige en voorspelbare liefdesverhalen. Dezelfde kenmerken verwachtte ik ook van dit verhaal, maar Sterrenstof was echter helemaal het tegenovergestelde. Het verhaal krijgt een veel diepere wending, wat ik wel eens prettig vond. Het kaart twee grote zaken omtrent liefde aan; Enerzijds het verliefd worden en de hele ervaring hier rond, maar ook de pijn van de liefde en de dood. Twee verhaallijnen die prachtig in elkaar verweven zijn in het boek: Sterrenstof.

Het boek was heel verrassend in alle opzichten vind ik. Het begin doet blijken dat het een typische roman wordt, maar niets is minder waar. Ook de personages zijn niet de typische, knappe, populaire tieners. Grace is een tienermeisje, maar draagt jongenskleren, loopt met een wandelstok, ziet er vuil en ongezond uit. Het is een verdacht personage die je verder in het boek steeds beter leert kennen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik Grace eerst maar raar vond en ik niet echt een voorstander van haar was, maar hoe verder je leest hoe meer ik haar levensvisie snap en me volledig kan inleven in haar personage. De scène waar ze zich voor het eerst een beetje bloot geeft, staat dan ook in mijn geheugen gegrift. De scène speelt zich af op een heldere avond in een grafkelder met uitzicht op een sterrenhemel. Zij en Henry waren aan het praten en Grace verteld haar visie over het leven. Ze vindt dat het heelal geen magische plek is. Het is adembenemend, maar er is niks magisch aan. Wij zijn heel nietig, vergeleken met het immense universum. Wij bestaan uit de as van dode sterren (hierdoor de naam: Sterrenstof). Een mens is een verzameling van atomen die zich voor een korte tijd ordenen en dan weer uiteenvallen. Wij zijn slechts een onderdeeltje. Het beste wat het universum ons ooit heeft gegeven, is dat we ooit allemaal vergeten zullen zijn. Ze vindt het een prettig idee dat we na onze dood weer in het niets verdwijnen, hoeveel angst of pijn of schaamte we ook in ons leven hebben gekend, en ondanks alle rouw of liefdesverdriet. Het besef dat je met een schone lei zal eindigen, geeft je moed. Je wordt begiftigd met een sprankje bewustzijn, waarmee je mag doen wat je wilt en aan het einde van de rit weer wordt teruggegeven aan het universum. Ze is niet religieus, maar zelf voor haar is dat verlossing op de grootst denkbare schaal. Vergetelheid is niet beangstigend, allesbehalve zelfs. Dichter bij de vergeving van je zonden kun je niet komen. Ik vind deze visie toch de moeite waard om eens bij stil te staan. Ze beschrijft het leven en de dood op een prachtige mannier, terwijl Henry nooit uit zijn woorden kan komen. Dit verhaal handelt niet over liefde op het eerste gezicht, maar liefde die geleidelijk aan komt (langs Henry zijn kant).

Sterrenstof is een boek dat je laat voelen hoe het is om verliefd te zijn zelfs als je stiekem weet dat het een gedoemde liefde is. De cynische persoonlijkheid van Grace is niet het enig verrassende. Later kom je ook te weten dat ze een groot verlies meedraagt. Het verlies van haar grote liefde: “Dom”. Hij heeft samen met Grace een auto-ongeluk meegemaakt, maar Grace overleefde het en hij niet. Die schuld draagt ze heel haar leven mee. Gedurende het hele verhaal had ik de hoop dat Grace en Henry samen ook een epische liefde zouden delen, maar dit gebeurt jammer genoeg nooit. Henry wordt smoorverliefd op Grace zelfs na hij weet dat de jongenskleren die ze draagt van Dom zijn, dat ze nog gevoelens heeft voor Dom, dat ze zelfs leeft in het ouderlijk huis van Dom,… Zijn liefde voor haar was grenzeloos. Hij verwaarloosde zijn schoolwerk en zichzelf compleet. Hij maakte van Grace een gelukkiger persoon, maar Grace zorgde voor zijn ondergang (al was dit nooit echt haar bedoeling).

In het verhaal zitten ook veel metaforen. Zo laat Henry haar een zien. Dit is een ouderwetse Japanse kunstvorm waarbij gebroken keramiek hersteld wordt met goudkleurige lak. Als scherven weer aan elkaar gelijmd zijn, is het voorwerp bedekt met een web van gouden aderen. Dat doen ze omdat ze geloven dat sommige dingen mooier zijn wanneer ze gebroken zijn geweest. Hij probeert dan ook Grace steeds beter te laten voelen, te helpen haar verlies te verwerken zodat ze weer de oude wordt. Grace en Henry worden hele goede vrienden en gaan af en toe samen naar een fuif. Tijdens fuiven ziet Henry hoe Grace was in haar vorig leven (voor de dood van Dom). Ze is losser, opener en veel mooier gekleed. Op die Grace wordt hij dan ook verliefd. Ik vind dit een heel goede manier om haar vorige persoonlijkheid voor te stellen want drank maakt bij de jongeren van vandaag deel uit van het leven. Henry wordt dan ook verliefd op de lossere, socialere versie van Grace.

Grace is alles behalve sympathiek, maar toch heb ik een bepaalde sympathie voor haar. Het verlies van haar grote liefde verwart haar. Ze voelt zich schuldig over zijn dood, maar langs de andere kant wordt ze verliefd op Henry. Ze raakt in een tweestrijd met zichzelf en daardoor kwetst ze iedereen rondom haar. Toen ik het boek las was ik kwaad op haar, omdat het verhaal geschreven is uit Henry’s perspectief en hierdoor voel je elke emotie die hij meemaakt. Hij wordt steeds weer gekwetst en dit plaatst Grace niet in een goed daglicht. Ondanks je het boek leest vanuit zijn standpunt, kan ik me enorm goed inleven in het personage van Grace. Henry is een typisch, goede, lieve jongen die je niet wilt kwetsen, maar haar liefde voor Dom kan ze niet vergeten. Henry kan dan ook niet op tegen ‘Dom’ want wanneer een persoon sterft, herinner je enkel maar de goede eigenschappen en vervagen alle slechte herinneringen. Hij beseft dit ook, maar zijn liefde voor haar maakt hem blind.

De opbouw is schitterend gedaan. Hoe verder je leest, hoe meer je te weten komt en hoe meer je het verhaal begrijpt. Toch moet Ik eerlijk zeggen dat ik het in het begin geen leuk boek vond. Het las heel langzaam en ik kwam er gewoon niet goed in, maar ik zette door en daar ben ik achteraf bekeken heel blij om.

Het boek is ook heel realistisch. Het laat zien dat liefde niet altijd over rozen gaat en dat vond ik heel mooi gedaan. Het verhaal bevat ook veel appjes tussendoor en dat vind ik ook wel fijn want dat breekt de hoofdstukken op. We leven ook in een tijd waar sociale media een hele grote rol speelt, dus vind ik het goed dat de auteur dit ook in het boek heeft verwerkt. Een minpuntje vond ik wel dat de taal waarin de Appjes geschreven waren heel standaard Nederlands was voor zo een goede vrienden. Ik begrijp dat een boek niet in dialect of afkortingen geschreven kan worden, maar hierdoor kreeg het effect van de Appjes wat bedoeld was om het boek moderner te maken een omgekeerd effect. Ook leken ze hierdoor veel afstandelijker en formeler.

Het taalgebruik van de auteur (Krystal Sutherland) omschrijf ik eerder als origineel. Ze gebruikt heel veel metaforen en diepe teksten. Deze teksten lieten mij dan ook even stilstaan bij het leven. Dit is ook het eerste boek waar ik oprecht tranen in mijn ogen van kreeg. Grace is zo een pessimist, maar langs de andere kant; Kun je haar ongelijk geven? Haar visies kloppen perfect. We leven nu eenmaal in een oneerlijke wereld.

De locatie van elke scène was heel doordacht gekozen. De scène bij de grafkelder, verwees dan ook naar de dood van Dom. Hoewel het verhaal niet echt draait over Dom, merk je dat hij bij elke activiteit aanwezig was door Grace, want Grace droeg zijn kleren, woonde in zijn kamer, reed in zijn auto, ging altijd naar zijn graf,.. Hoewel je Grace begrijpt, snap je ook dat Henry zo niet langer kan leven.

Ik vind het boek al bij al dus heel geslaagd. Het liet me inzien dat niet elk liefdesverhaal rozengeur en maneschijn is. Het bood mij ook een andere kijk op het leven en de dood. Het is een echte aanrader wanneer je klassieke, voorspelbare liefdesverhalen beu bent.

spreekbeurt

 

Reclame & stopwoorden

Onze taal heeft een bijna eindeloze woordenschat en toch bedienen we ons vaak van dezelfde woorden. Ik heb dit proberen aan te tonen met zoveel mogelijk voorbeelden van stereotiep (= herhaling van hetzelfde) taalgebruik.